Poranek zaskoczył nas mile. Wstaliśmy jeszcze przed wschodem, wyspani i zadowoleni z wczorajszego dnia. Ciekawe co przyniesie nam dzisiejszy dzień, a zapowiada się całkiem nieźle. W planach mamy kanion, surrealistyczny wodospad Svartifoss, lagunę lodowcową i „poszukiwanie diamentów” na plaży. Śniadanie zjedliśmy o wschodzie słońca, tak pięknym że niebo na horyzoncie zrobiło się ognisto czerwone i zachęciło nas do szybkiego wyjścia z domku. Wszyscy gotowi, aparaty w ręce i jedziemy zwiedzać!

Kanion Fjadrargljufur 

Kanion ten mieliśmy w planach już wczoraj, ale nasz plan był tak napięty, iż po prostu nie starczyło nam czasu. Kiedy wracaliśmy z czarnej plaży, na której znajduje się wrak samolotu Dakota, była już prawie północ i nie byli byśmy w stanie cokolwiek zobaczyć, więc przełożyliśmy kanion na następny dzień. Jedziemy tam więc dzisiaj i musimy wrócić się krajową jedynką 17 km w stronę Þjóðvegur. Dojazd jest bardzo łatwy, kanion znajduję się blisko głównej drogi, a zaraz przy jest parking. Zostawiamy samochód i idziemy na trekking wzdłuż kanionu.

Fjadrargljufur jest to jeden z najpiękniejszych kanionów jaki do tej pory widzieliśmy na Islandii! Głęboko wcięte skały na 100 metrów i ciągnące się przez 2 km robią wrażenie. Woda pochodzącą z topniejących lodowców, przepływała przez skały przez wiele tysięcy lat  i stworzyła ten piękny starożytny kanion. Przez jego środek przepływa rzeka  Fjaðrá, która dosłownie wije się pośród krętych skał jak fale dunaju. Wzdłuż tego malowniczego kanionu ciągnie się ścieżka, a po drodze znajduje się wiele punktów widokowych. Widoki oszałamiające, kanion jest spektakularny, warto się zatrzymać i nacieszyć pięknem tego miejsca. Pospacerowaliśmy, porobiliśmy zdjęcia, łyk ciepłej herbatki i wyruszamy w drogę do Parku Narodowego Skaftafell. Krajową jedynką 80 km w stronę miejscowości Hof. Tuż obok kanionu znajduje się wulkaniczny obszar, gdzie zastygła lawa pokryta została zielonym mchem tworząc nieziemski i zarazem malowniczy krajobraz. Wystarczy krótki 5 minutowy przystanek. Wszystkie miejsca odwiedzone przez nas zaznaczone są na mapie, która znajduje się na końcu postu.

Po drodze mijamy bardzo mało innych samochodów, przez większość trasy jesteśmy sami. Od momentu kiedy wyjechaliśmy z kanionu jedziemy cały czas wzdłuż największego Parku Narodowego w Europie Vatnajökull. Stanowi on 12% powierzchni Islandii, zajmując powierzchnię 12 000 km². Na mapach Google duża zielona plama na Islandii. 

Widoki na trasie spektakularne! Każdy dzień spędzony na Islandii do tej pory jest niesamowity. Islandia w październiku jest przepiękna, mam nadzieję, iż zdjęcia choć trochę tego piękna oddają. Z krajowej drogi numer jedynki zjechaliśmy w drogę 998, która prowadzi na ogromny parking, camping i centrum informacyjne tuż przy samym parku. Stąd wychodzą główne szlaki turystyczne.

Park Narodowy Skaftafell

Od 2008 roku stanowi on część nowo utworzonego Parku Narodowego Vatnajökull. Cztery piąte jego powierzchni zajmuje lodowiec Vatnajökull. Pojechaliśmy tam głównie, aby zobaczyć unikatowy wodospad Svartifoss. Treking zapowiadał się świetnie, było piękne słońce i czyste niebo, jednak nie dajcie się zwieść, wcale tak ciepło nie było.  Liście drzew w pełnej jeśiennej krasie, szemrający strumyk, kamienna ścieżka i świeże żeśkie powietrze. Jak tylko weszliśmy głębiej do parku, okazało się, iż to miejsce ma o wiele więcej do zaoferowania. Krajobraz na terenie parku jest dosłownie bajkowy. Z każdej strony rozciągały się piękne widoki. Nie wiem czy to za sprawą świetnej pogody, czy jesiennej aurze, a może i jedno i drugie, w każdym bądź razie bajka! To miejsce jest niewyobrażalnie piękne. Lodowiec, las, rzeka, łąka, wodospady, przepaść, pustkowia i góry, to wszystko tutaj jest i komponuje się ze sobą doskonale. Jesteście już tam w myślach? Cudownie!

Krótki i łatwy szlak prowadzi prosto do wodospadu Svartifoss (1,5 km ≈ 45 min). Po kilkunastu minutach marszu, przez las porośnięty karłowymi brzozami, dojdziecie do wodospadu. Dodatkowa atrakcja na trasie to Wodospad Hundafoss. Nazwa Hundafoss pochodzi od islandzkiego słowa „hundur”, co oznacza pies. Psi wodospad, dlatego iż w czasie powodzi, psy z lokalnych farm, niestety spływały z wodospadu. Na ich cześć wodospad ten nazwano psim. Z lasu wychodzi się na łąkę, skąd rozpościerają się równie piękne widoki i dalej ścieżką szutrową w stronę wodospadu.

Z daleka można zauważyć niewielkie zapadnięcie ziemi, po ścianie którego spływa Wodospad Svartifoss z 20 metrów. Woda spada w centralnej części ściany, zbudowanej z bardzo charakterystycznych czarnych sześciobocznych bazaltowych kolumn. Otoczenie wokół wodospadu jest niesamowite. W drodze powrotnej z Svartifoss można wrócić tą samą drogą lub przejść przez most i wrócić drugą stroną.

Tuż przed zejściem pod wodospad, zobaczyliśmy znak z napisem Skaftafellsjökull. Wrzuciliśmy tą nazwę w internet, by dowiedzieć się, gdzie dokładnie ścieżka prowadzi. Zamiast wracać drugą stroną rzeki, zdecydowaliśmy się kierować za tym znakiem i pójść dalej, aż pod jęzor lodowca Skaftafellsjökull. Nie wiedzieliśmy ile nam to zajmie, nie wzięliśmy ze sobą nic do picia i jedzenia, bo przecież tylko idziemy pod wodospad i zaraz wrócimy do samochodu. Kto mógłby się spodziewać, że będzie tak pięknie i będziemy chcieli iść jeszcze dalej. Szlak ten oferuje widok panoramiczny 360 stopni, w tym na szczyty Kristínartindar, do których prowadzi kolejna ścieżka. O ile przy samym wodospadzie zwiedzających osób było paru turystów, tak na ścieżce prowadzącej pod lodowiec byliśmy sami. Zdecydowanie warto było iść dalej! Przepiękny widok z klifu na lodowiec i jego jęzor. 

Wracamy już krótszym szlakiem, około 30 minutowym, który prowadzi pod sam Punkt Informacyjny i miejsce gdzie zostawiliśmy samochód. INFORMACJA: wjazd do parku jest płatny, my o mały włos wyjechalibyśmy bez płacenia, gdyż zaparkowaliśmy na drugim parkingu, gdzie nie było automatów. Zapłaciliśmy i znowu wyjeżdżamy na jedynkę. Zaledwie 40 minut jazdy stąd kolejny nasz przystanek i atrakcja na dzisiaj.

Laguna lodowcowa Fjallsárlón

Bardzo blisko głównej drogi numer 1. Z parkingu wystarczy wyjść na niewielkie wzniesienie i już ma się widok na lagunę. Na końcu jęzora lodowca znajduje się niewielkie jezioro, a w nim dryfujące bryły lodu, oderwane z czołowej części lodowca. Usiedliśmy na brzegu i obserwowaliśmy jak bryły lodu przesuwały się po tafli wody. Bardzo wciągające. Laguna i Lodowiec, są tutaj znacznie mniejsze, niż w tuż obok bardzo popularnym Jökulsárlón. Ale ale za to tutaj lodowiec można zobaczyć z dużo bliższej odległości i jest mniej turystów. Spokojnie można cieszyć się scenerią. 

Laguna lodowcowa Jökulsárlón

Jadąc dalej na wschód krajową jedynką, będzie kolejna laguna. Nie ma szans, abyście przegapili to miejsce, znajduje się tuż zaraz przy głównej drodze. Lagunę tworzy duże lodowcowe jezioro, które powstało w wyniku topnienia lodowca Breiðamerkurjökull i ciągle powiększa swoje rozmiary. Na tafli wody unoszą się dużo większe bryły lodu, niż w poprzedniej lagunie. Ogromne białe lub jasnoniebieskie bryły lodu spokojnie dryfują na tle lodowca. Krajobraz jak z Antarktydy. W jeziorze jeszcze można zobaczyć foki. Świetny widok z mostu i z mostem na lagunę. Jökulsárlón uważana za jeden z cudów natury Islandii. Jest na naszej liście top 5 miejsc na Islandii. Kręcono tutaj najpopularniejsze Hollywoodzkie filmy: Zabójczy wzrok, Śmierć nadejdzie jutro, Lara Croft: Tomb Raider, Batman: Początek. Zabójczy wzrok z Jamesem Bondem i scena w której płynie łodzią po jeziorze, dał początek turystycznym rejsom łodzią. Oprócz filmów kręcono tutaj także wiele reklam i teledysków.

Diamentowa plaża

Tuż obok laguny lodowcowej Jökulsárlón, dosłownie po drugiej stornie ulicy, znajduje się równie malownicze miejsce. Ogromne bryły lodu, unoszące się w lagunie Jökulsárlón, powoli topnieją i przesuwają się w stronę Oceanu Atlantyckiego. Część z nich zostaje z powrotem wyrzucona przez fale w stronę lądu, na czarny piaszczysty brzeg, zwany Diamentową Plażą. Mniejsze i większe bryły lodu w promieniach słonecznych szklą się jak kryształy. Niesamowite jak piękna i fascynująca potrafi być natura. Staliśmy przez dłuższą chwilę i obserwowaliśmy jak fale rozbijały się o bryły lodu, a zachodzące słońce oświetlało je złocistym blaskiem. Miejsce które każdy powinien zobaczyć, będąc na Islandii, zapiera dech w piersi. 

Droga do noclegu była kręta i długa. Jechaliśmy dość długi kawałek nocą, ale za to i dzisiaj byliśmy szczęściarzami, gdyż na horyzoncie pojawiła się zorza polarna, może nie aż tak spektakularna jak wczoraj, ale była. Dzisiaj o poranku przywitał nas piękny wschód słońca, a wieczorem pożegnał równie spektakularny zachód. Co za dzień!!! 

MAPA