Środa, godzina 08:20, lądujemy na międzynarodowym lotnisku w Keflaviku. Nasza przygoda właśnie się rozpoczyna! Musimy tylko odebrać samochód, zrobić zakupy w supermarkecie Bonus i możemy ruszać w drogę. Dzień zapowiadał się bardzo dobrze, nie wiało, nie padało i już na lotnisku przywitało nas słoneczko. Niestety pogoda na Islandii jest mało przewidywalna i bardzo zmienna. Już po przekroczeniu granicy miasta Rejkiawik, krajobraz islandzki bardzo nam się spodobał. Wulkaniczne góry, wodospady, drzewa w jesiennych kolorach i równiny na których pasały się stada koni i owiec. Plan na dzisiaj to atrakcje wokół Złotego Kręgu (Golden Circle). W sumie zrobiliśmy pięć głównych przystanków i parę spontanicznych na krajobrazowe zdjęcia. A więc tak, zaczęliśmy od:

Park Narodowy Þingvellir 

Wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Þingvellir w tłumaczeniu z islandzkiego to Dolina Parlamentu. Otóż, to własnie w tym miejscu, po raz pierwszy zebrał się islandzki parlament funkcjonujący po dziś dzień.

Park znajduje się w wyjątkowym miejscu, w którym dwie płyty tektoniczne: eurazjatycka i północnoamerykańska, stykają się ze sobą. Jest to główny podwód, dlaczego w tym rejonie, obserwuje się dużą aktywność sejsmiczną i wulkaniczną. Rocznie płyty odsuwają się od siebie średnio około 2 centymetrów.

W planie mieliśmy snorkeling w szczelinie Silfra, która znajduję się na terenie parku, ale pogoda bardzo się popsuła i zaczęło padać, więc odłożyliśmy to do następnego razu. 

Kerið

Jezioro wulkaniczne wewnątrz wygasłego wulkanu Grímsnes. Jest niewielkie, ma 270 m długości, 170 m szerokości, 55 m głębokości, ale już kilka tysięcy lat. Musimy przyznać robi wrażenie. 

Najpierw pospacerowaliśmy wzdłuż stożka głównego wulkanu, a później ścieżką w dół krateru i wokół jeziora. Z najwyższego punktu krateru rozciąga się 360° panorama na pobliską okolicę. Krater zbudowany z czerwonych kamieni wulkanicznych, tworzy świetny kontrast z krystalicznie niebieską wodą jeziora! Woda w jeziorze jest zimna.

Jest to jedyne miejsce na Islandii, gdzie płaci się za bilet wstępu 400 ISK ± 14 ZŁ. Właściciele gruntu, w celach ochronnych i pielęgnacyjnych Kerið, postanowili zabezpieczyć teren pielęgnować i kontrolować liczbę osób odwiedzających turystów. 

Dolina Haukadalur 

Atrakcją, która cieszy się dużą popularnością na Islandii, są wybuchy gejzerów. Najbardziej popularna destynacja to teren geotermalny Doliny Haukadalur. Z mniejszych i większych źródeł, wypełnionych wrzącą wodą, nieustannie bulgocze woda i wydostaje się para wodna. Ze szczelin i pęknięć ziemi, unoszą się ciągle kłęby gęstej i białej pary.

Gorące źródła, które dość regularnie wybuchają i gwałtownie wyrzucają słup wody i pary wodnej w powietrze to gejzery. Kiedy woda wewnątrz ziemi, zostanie nagrzana do temperatury ponad 100°, nagromadza się para wodna, wzrasta ciśnienie i następuje eksplozja słupa wody nad powierzchnię ziemi.

W tym rejonie znajdują się trzy gejzery Strokkur, Smiður i Litli-Strokkur. Strokkur jest najbardziej czynny i największy. Wybucha nieregularnie, mniej więcej co 10 minut na wysokość aż do 30 metrów. Tuz przed wybuchem, w zagłębieniu zbiornika wodnego woda podnosiła się i opadała kilkukrotnie, co zwiastowało nadchodzący wybuch. Następnie tworzył się bąbel wody, który pod wpływem ciśnienia, przechodził w słup wody wyrzucanej w górę. Przez dłuższy czas staliśmy i obserwowaliśmy jak wybucha, bardzo ciekawe zjawisko.

Konie

Na odcinku drogi pomiędzy gejzerami, a wodospadem Gullfoss, zatrzymaliśmy się przy bardzo przyjaznych mieszkańcach wyspy. Mieliśmy okazję przyjrzeć się i spędzić trochę czasu z  islandzkimi końmi. Można było je karmić, głaskać i przytulać. Uwielbiają towarzystwo ludzi. Jak tylko zatrzymuje się samochód na poboczu od razu przychodzą pod ogrodzenie. 

Wodospad Gullfoss

Jeden z najpopularniejszych i najpiękniejszych wodospadów na Islandii. Gullfoss w tłumaczeniu to Złote Wodospady, które tworzy rzeka Hvita, spadając w 31 metrową przepaść. Składa się z dwóch kaskad, jedna 11 metrowa, a druga większa 21 metrowa. Przez jedną sekundę przepływa tutaj 400 metrów sześciennych wody. Powstał pomysł, aby przekształcić Gullfoss w hydroelektrownię, na szczęście odrzucono projekt.

Widok na wodospad jest piękny a dźwięk spadającej wody jest po prostu oszałamiający. Drobne kropelki wody rozbijające się o skały, tworzą delikatną mgiełkę, unoszącą się w powietrzu. Idąc w stronę kaskad ma się wrażenie jakby padał rzęsisty deszcz. W dni słoneczne, jak nad każdym wodospadem, pojawiają się tęcze!

Na zakończenie dnia pełnego wrażeń, postanowiliśmy pojechać do Hrunalaung, na mały wieczorny relaks. 

Hrunalaug – gorące źródła

Hrunalaug to malutkie, naturalne gorące źródła z starą chatką obok. Gdzieniegdzie można spotkać się z określeniem tego miejsca jako „dzikie”. Może i to miejsce było dzikie, ale dawno temu, kiedy tylko właściciele i pobliscy mieszkańcy, wiedzieli o jego istnieniu. Obecnie jest bardzo popularne i zatłoczone. Wypromowane w  przewodnikach i na blogach podróżniczych.

Jak już wspomniałam są to malutkie źródła i ilość miejsc jest ograniczona. Przez chatkę przepływa rzeka i tuż przed nią utworzono mały basenik, gdzie zmieszczą się jedynie dwie osoby. W gorącej rzece, w najgłębszym jej zagłębieniu, może zmieścić się jeszcze zaledwie parę osób. My dojechaliśmy w to miejsce tak około godziny 21:00 i nie było szans, abyśmy się gdziekolwiek wcisnęli. 

Gorące źródła Hrunalaug są miejscem prywatnym. Niestety nieodpowiedzialni turyści niszczą to piękne miejsce. Właściciele rozważają zrównanie tego miejsca z ziemia, zabezpieczyć elektrycznym ogrodzeniem lub odstraszyć zapachem obornika. Póki co dalej można zobaczyć to miejsce, ale nie wiadomo jak długo jeszcze. PAMIĘTAJCIE!!! Nie zostawiajcie żadnych śmieci, mokrych ubrań, ręczników czy innych rzeczy, które przynieśliście ze sobą. Nie wolno kempingować. Jest to bardzo piękne miejsce i DBAJMY o nie!!! Alternatywą są pobliskie gorące źródła Gamla Lagoon, które pomieszczą znacznie więcej osób. Płatne 100 zł za osobę.

My na YouTubie  

PRZYGODA DNIA: Mieliśmy małą przygodę z tankowaniem samochodu. Przed zatankowaniem samochodu wskazówka wskazywała pół baku paliwa, po wlaniu 40 litrów, bardzo szybko zeszła z pełnego baku na pół. Myśleliśmy że mamy dziurawy bak.  Po rozmowie z firmą wypożyczającą zaproponowali zamianę samochodu. Niestety w następnym samochodzie, tylna klapa nie zamykała się poprawnie, więc postanowiliśmy zostać przy naszym. Ostatecznie doszliśmy do tego, że po prostu ten typ samochodu (Pajero rocznik 2000 r) tak ma i wskazówki źle działają. Tankowaliśmy do pełna i na podstawie średniego spalania obliczaliśmy ile kilometrów możemy przejechać. Do końca naszej podróży wszystko było w porządku i nie mieliśmy już żadnych problemów z samochodem.

MAPA